de Arabische lente

Bereikt de Arabische lente Nieuw-West?
bijeenkomst op 27 april 2011, georganiseerd door de werkgroep ‘Laat het van 2 kanten komen'.
Plaats: gebouw de Kandelaar in Amsterdam-Nieuw West.

In gesprek met Sabri Saad-el Hamus (Egypte).
Gespreksleider is Frenk van der Linden.
Frenk stelt Sabri, met de klemtoon op de a, en de ongeveer 30 aanwezigen aan elkaar voor door de zaal in te lopen en hier en daar te vragen ‘wie ben je, wat doe je, en waarom ben je hier.'
Sabri is in 1978 naar Nederland gekomen en werkt als acteur.
Hij noemt Nederland zijn vrouw en Egypte zijn moeder. Amsterdam omarmde hem.
"Als ik in Cairo terug kom erger ik me aan de drukte, het getoeter, het harde praten, maar na een dag zit ook weer aan de waterpijp en spuug ik op de grond".
Het gesprek gaat over de termen vaderland of moederland. En in het verlengde daarvan over de band met zijn ouders. Sabri vertelt dat er in de Egyptische cultuur een groot respect is voor de ouders. Anders dan hier. Als mijn ouders iets zeggen zal ik nooit reageren met een pffft ...wegwerpgebaar.
Frenk denkt dat hij een sterkere band met zijn moeder heeft omdat zijn vader, als politieagent, meer het systeem vertegenwoordigt. Maar Sabri beaamt dat niet volmondig. Zijn vader is streng maar rechtvaardig. Hij vertelt dat zijn vader hem wel zag lopen op straat toen hij daar een sigaret rookte maar dat hij hem eerst voorbij liet lopen en toen riep ‘he, Sabri'.
Sabri vertelt over de jaren 70 toen Sadat president was, die een vredesverdrag met Israel sloot. Hij was het daar niet mee eens.
Er was al eens eerder een opstand omdat de prijs van het brood omhoog ging.
Al eeuwen is de prijs van het brood 5 piaster (heel weinig). Zodat hoe arm de mensen ook zijn ze altijd brood kunnen kopen. Zijn vader wilde toen niet dat hij mee ging demonstreren. Maar dat was meer omdat hij wilde voorkomen dat Sabri in de gevangenis terecht zou komen.
Toch ging hij in februari dit jaar terug naar Egypte om mee te doen aan de demonstraties op het Tahirplein. Het was een geweldig gevoel toen bekend werd gemaakt dat Moebarak opstapte. Sabri vertelt over die avond dat Moebarak een belangrijke toespraak zou houden. Hij wilde bekend maken dat hij zou aftreden maar een van zijn zonen heeft dat op het laatste moment verhinderd. Hij heeft een speech geschreven die Moebarak toen heeft voorlezen zonder dat hij er zelf achterstond.
Dat heeft een flinke ruzie tussen die zoons opgeleverd. Hij zou daar wel een toneelstuk over willen maken.

Frenk vraagt of er nu echt iets is veranderd in Egypte en of wij, het westen, de revolutie snappen.
Sabri zegt dat het vooral een revolutie van jongeren is en vooral om vrijheid ging.
Hij denkt dat we voor een deel de revolutie wel snappen. Een van de beste antwoorden op de kritiek van Wilders op de islam is deze revolutie!
Als voorbeeld van de verandering geeft hij het ontstaan van nieuwe politieke partijen, waaronder een partij waarin wordt samengewerkt tussen koptische christenen en islamieten.
Kort komt de vraag aan de orde hoe de gebeurtenissen in Egypte het leven in Amsterdam-West beïnvloeden.
In een reactie uit de zaal klinkt kritiek door op het westen dat lange tijd een dictator als Moebarak steunde vanuit eigenbelang.
Sabri stelt dat dat vooral de reden is van de haat tegen de VS en de westerse landen.
"Maar nu is het alsof er een kristallen bol in duizend stukken is gevallen en op al die kleine stukjes staat het woordje waarheid. Het volk van Egypte was verdoofd. Maar nu wordt er weer met elkaar gepraat".
"Men is alert. Ik gun Egypte deze onrust", zegt Sabri.
We zijn niet ‘bevrijd' door de Amerikanen, er is geen bloedbad geweest, geen ingrijpen door het leger. Er is niet één held, want het volk zelf is de held.
Kees Gooris